☉ Arrigorriaga
Juan Lekue: “Ahaztuen istorioa kontatu dut: Ameriketan bizimodu berria sortzea lortu ezin izan zutenena”
Arrigorriagako idazleak Solitude eleberria aurkeztu du Lonbo aretoan, hiru urteko lana eman dion argitalpena. Idazle eta irakasleak Iparraldeko Jean Claude eta Lucilleren istorioa kontatu du bere azken eleberrian. Diaspora garaian kokatuta, XX. mendeko euskaldun askok bizitako bakardadera garamatza liburuak, Old Countryarekin amets egiten duten gazte bik euren etorkizuna bermatzeko borrokaren ingururan. Liburuaren aurkezpena Lonbo aretoan izan zen urriaren 1ean eta azken lan hau argitaratu ahal izateko bizitako abenturaren inguruan berba egin dugu Lekuerekin. 2019an argitaletxeari entregatu ostean, hurrengo lanari ekin zion.
Diaspora eta bakardadea uztartu dituzu ‘Solitude’ lanean
Alde batetik diasporaren inguruko kronika bat da. Bertan garai hartako jendearen bizimodua eta lurralde berrira heldu zirenek topatu zituzten oztopoak kontatu ditut, testuinguru erreala sortzeko. Beste alde batetik, eleberriaren gai nagusia bakardadea da.
Zein istorio kontatzen duzu bertan?
XX. mendean Euskal Herriko jende askok Hego eta Ipar Ameriketara alde egin zuen. ‘Solitude’-ren kasuan, Jean Claude eta Lucillek, eleberriko protagonistek, Ipar Ameriketara alde egin zuten eta euren abentura kontatu dut, Ellis uhartera heltzen direnetik. Hortik Nevada edo Idahora lau eguneko bidaia dute pertsonaiek. Lurralde berrira heltzean, Jean Claude, garai hartan diasporako jende guztia bezala, artzain bezala lan egiten hasten da eta bertan ezagutzen du ofizioa, ardiekin zortzi hilabete ematen dituelako mendian.
Euskal Herriko artzaintzarekin antzekotasunik ba al du?
Euskal Herriko jende guztia ez zen artzaina, eta artzain zirenek ez zituzten Ameriketako artzainek beste ardi: Euskal Herrian 20 eta 200 ardi inguruko artaldeak zituzten, eta garai hartan Ameriketan normala zen 2.000 ardi baino gehiagoko artaldeak izatea eta artzainak 17 eta 22 urte bitarteko gazteak izatea.
Zergatik Ameriketako istorio bat?
Bost urtero Boisen euskal jaia antolatzen dute. Duela bost urtekoan diaspora eta euskal herritar haien arbasoak gogoratu zituzten… Old Countrya edo Lurralde Zaharra nostalgiaz eta oroitzapen onekin gogoratzen dute. Boiseko azken jaialdia ospatzen ari zirelarik horren inguruko artikulu bat irakurri nuen aldizkari batean. Bertan Euskal Herritik Ameriketara alde egin eta bizimodu berria eratzea lortu ezin izan zutenen istorioa kontatzen zen, bakardadean murgilduz. Hortxe topatu nuen istorioa, eta esku artean neukan proiektua bertan behera utzi nuen ‘Solitude’-rekin hasteko.
Bakardadean bizi al gara gaur egun?
Munduan pertsona ugari egon arren, askotan ez dago euren arteko harremanik. Egia da ez dagoela alderik gaur egungo bakardadearen eta XX. mendeko bakardadearen artean. Bakardade hori askotan ikusten dugu pertsona nagusietan, gazteetan…
Eleberria gaztelaniaz idatzi duzu eta ingelesezko izenburua dauka
Ingelesez eta frantsesez gauza bera adierazten du: bakardadea. Jean Claude Iparraldekoa da eta euskaraz eta frantsesez hitz egiten badaki, baina ingelesez ez. Eta Estatu Batuetara alde egiten du. ‘Solitude’ hitza frantsesez ezagutzen du, eta oso gogorra egiten zaio hizkuntza ez ezagutzea. Jean Claudek bezala, diasporako jende askok ez zuen ingelesa ikasi.
Erreala da istorioa?
Eleberrian zati bi daude: batean kronika dago. Alde honetan dokumentazio-lanaren bidez sortutako testuingurua dago. Aldez aurretik ez nekien ezer, eta proiektu honen bidez pilo bat irakurri dut. Irakurritako liburuetan euskaldun batzuk agertzen ziren eta euskaldun horiek agertzen ziren egunkarietan bilaketak egiten hasi nintzen. Artikuluak, erreportajeak eta askotariko argitalpenak irakurri ditut, eleberriko pertsonaiak behar bezala kokatu ahal izateko. Bestalde, pertsonaiak fikziozkoak dira: Jean Claude eta Lucille Euskal Herriko Iparraldeko pertsonak ditugu eta testuinguru erreal horretan mugitzen dira.
Dokumentazio-lanak pisu izugarria izan du liburu honetan
Edozeren inguruan aritzeko, horren inguruko ezagutza izatea beharrezkoa zen. Artaldeen inguruan, esaterako, ardiei buruz idatzi behar banuen, ardiek zer jaten duten ezin hobeto ezagutzea beharrezkoa zen niretzat, eta liburua idazten nengoelarik beste liburu batzuk irakurri nituen, informatuta egoteko. Garai hartan hirietako jendea hoteletan bizi zen. Horren inguruan idatzi behar banuen idazteari utzi eta tartean istorio horiek kontatzen zituzten liburuak irakurtzen nituen.
‘Solitude’ idatzi aurretik Ameriketan egondakoa zinen?
Zerotik hasi nintzen, eta irakurritakoaz gain anaia eta arreba Ameriketan egondakoak dira, New York, Nevada, Wyoming-en… eta tokian tokiko zalantzak argitzeko oso baliagarriak izan dira.
Zerk deitu dizu arreta Ameriketan?
Bertako paisaia izugarriak.
Azalean akordeoi bat ikus daiteke. Musikak garrantzia dauka zure nobelan.
‘Solitude’-n Maurice Ravel agertzen da, Ziburuko konpositorea. Guridi, Arriaga eta Sorozabal ere agertzen diren arren, Ravel da nagusia eta bere musikak eleberriko pertsonaia guztiak lotzen ditu, batez ere La Menorreko Hirukotea kantarekin. Askotan entzun dut Ravel eta abesti guztietatik La Menorreko Hirukotearenak bereziki arreta deitu zidan. Berez, kanta hori hautatu baino lehen beste batzuk entzun nituen eta horien artean euskal kantutegiko Adios Izar Ederra zegoen (Baionakoa). Entzun bezain pronto konturatu nintzen abesti biek hasiera bera zutela. Nola zen posible hori? Ikertzen hasi nintzen eta artikulu bat topatu nuen. Bertan kontatzen zen Ravelek artzain bat entzun zuela Adios Izar Ederra kantatzen.
Nolakoa da zure sormen prozesua?
Hasi baino lehen eleberri guztia buruan daukat, ezer idatzi barik. Idazteko prozesuan amaierarekin hasten naiz beti eta lan gehien ematen didana hasiera bera egitea da. Lehen kapituluak idazten hilabeteak eman ohi ditut, bertan aurkezten baitira istorioaren testuingurua eta pertsonaiak.Hainbat kapitulu idatzita ditudanean lehenengora itzultzen naiz, orrazteko. Dagoeneko, idatzi dudan azken kapitulua lehena da. Niretzat hala errazagoa da. Bitxia, ezta?
Hainbat generotan aritutakoa zara
Bai, ‘Solitude’ moldatutako kronika bada ere, normalean fikzioan ibili ohi naiz. Kronikaren generoan erabat gustura ez banago ere liburu honekin pila bat irakurri eta ikasi dut. Hiru urte eman ditut liburu egiten. 2019ko urtarrilean entregatu nuen eta ondoren publikazio prozesuan sartu zen. Tarte horretan Covid-19aren pandemia izan dugu eta den-dena atzeratu egin da.
Idazteko orduak badituzu?
Ia egunero idazten dut, tartea daukadanean. Asteburuetan astean zehar baino gehiago idazten dut, eta baita oporretan ere.
Eta deskonektatzen al duzu noizbait?
Ideiak buruan daramatzat edonora. Mendira edo Basaurira noanean, pertsonaiak nirekin datoz.
Autoeditatzeko aukeran pentsatu al duzu inoiz?
Ez. Idaztea gustuko dut, gehiago edo gutxiago publikatzen bada ere. Editoreen lana eta idazle eta editoreen arteko harreman hori benetan garrantzitsua da amaierako produktua ondo argitaratu ahal izateko. Ikuspuntu asko behar dira kasu hauetan.
Solitude eleberria / Geuria
Azken lan hau Txertoa argitaletxearen bidez kaleratu duzu. Nolakoa izan da eurekin lan egitea?
Hasieratik harreman ezin hobea izan dugu gure artean. Argitaletxe handiek aldez aurretik diseinatutako mezuak dauzkate, zure proposamenak euren ildo editorialarekin bat ez datozela esanez, eta beste argitaletxe batzuek ez dute erantzunik ematen ere.
Ameriketara bidaiatu barik, pentsatu al duzu inoiz Arrigorriagari buruzko eleberriren bat idaztea?
Jendea oso erretxina da eta ni askotan oso gogorra izan ohi naiz idazten. Herriko gauza batzuk ezin dira esan, nahiz eta fikziozkoak izan. Dena den, nire lan guztietan Arrigorriaga aipatzen dut laster edo berandu.
Juan Lekue, Arrigorriagan / Geuria
Idazle izatetik bizi daiteke inor egun?
Pertsona horrek oso idazle ona izan behar du, eta errentagarria izateko idazteaz gainera hitzaldiak eman behar dira, eskolaz-eskola klaseak eman behar dira, egunkarietan idatzi behar da, elkarrizketak eskaini… baina liburuak idaztetik bizitzea? Nire ustez ezinezkoa da. Euskal Herrian 1.000 ale saltzearekin aski genuke, baina oso gutxi gara eta euskarazko argitalpenek gaztelaniazkoek baino aukera gutxiago dituzte.
Zelako harrera izan du Solitudek?
Oso ondo saltzen ari da eta jendearengandik feedback positiboa jasotzen ari naiz. Benetan gustura nago.
Zer duzu esku artean orain?
Solitude entregatu bezain pronto hurrengo lanarekin hasi nintzen. Urte eta erdi daramat proiektu honekin, eta sekretua bada ere, ez dakit etorkizunean argitaratuko dudan ala ez. Hori ikusteko dago!
☉ Arrigorriaga
Osasun eta Higiene auzoaren berrurbanizazioari ekiteko aurrerapausoa eman dute Arrigorriagan
Aste honetan egin duten bileran proiektua garatu ahal izateko txostena aurkeztu die Udalak auzotarrei, aztertu dezaten
Arrigorriagako Osasun eta Higiene auzoa herriko txikienetakoa da, eta dituen berezitasunengatik saneamenduarekin eta hornidura sarearekin lotutako hainbat behar pilatu ditu urteetan zehar. Gauzak horrela, udal gobernua lanean hasi zen 2019an auzotarrekin batera.
Ordutik hona, hainbat pauso eman dituzte: alde batetik, Ur Partzuergoarekin lotutakoak, saneamendua eta hornidura dela eta. Bestetik, obra zibila aurrera eramateko konpromisoa hartu zuen Arrigorriagako Udalak. Horretarako, beharrezkoa zen auzotarrak komunitate gisa eratzea, bidean agertu eta agertuko diren hainbat oztopori aurre egiteko.
Aste honetan egin duten bileran proiektua garatu ahal izateko txostena aurkeztu die udalak auzotarrei, aztertu dezaten. Behin hori zehaztuta, eta udaleko arduradunek azaldu dutenaren arabera “bi aldeen adostasunarekin, udalak beharrezko mekanismoak jarriko lituzke martxan Osasun eta Higiene auzoaren berrurbanizazioari ekiteko”.
Maite Ibarra alkateak, bere aldetik, proiektuaren garrantzia nabarmendu nahi izan du: Osasun eta Higiene ardura eta heldutasun politikoaren eredu izaten ari da. Gobernutik merezi duen inbertsioa egingo dugu
auzo honetan, eta auzokideek jarrera aktiboa eta kolaboratiboa erakutsi dute, eta hori eskertzekoa da”.
☉ Arrigorriaga
Sagarrak ekologista taldeak Arrigorriagako Mendikosolo eta Abrisketako Done Peri bisitatuko ditu
Doako bisita apirilaren 28an antolatu dute Basaurikoek Ekologistak Martxanekin elkarlanean eta izena emateko azken eguna hilaren 25a izango da
Basauriko Sagarrak Ekologista Taldeak Arrigorriagako balio natural eta historiko handiko ingurune txikiak bisitatuko ditu datorren apirilaren 28an. Zehazki Arrigorriagako erdigunea, Mendikosolo parkea eta Abrisketako Done Peri baseliza bisitatuko dituzte parte-hartzaileek Ekologistak Martxaneko Eduardo Renovales kidearen eskutik.
Txangoa egun erdikoa izango da, 09:00etatik 14:00ak arte, gutxi gorabehera. Hitzordua apirilaren 28a izango da eta geralekua Basauriko Bidebieta geltokia izango da, 09:00etan. Espero dute 09:30ean Arrigorriagara heltzera.
“Bisita Arrigorriagako tren geltokian hasiko dugu eta lehenengo geldialdia ondoko Teodosia Ortega parkean egingo dugu”, azaldu dute elkartetik. “Aurkezpenaren eta agurraren ondoren, gauden lekuaz, zuhaitz esanguratsuenez eta hiri-inguruneetako parkeen balioaz egingo dugu berba”.
Antzara bat, Mendikosolon // Geuria
Arrigorriagako herrigunetik Mendikosolora abiatuko dira eta bidean inguru urbanizatuko harizti batean geldialdia egingo dute eta hortik zuzenean Mendikosolo parkeko sarrerara joango dira. Sarreran bertan parkeko iraganaz eta bertako balio naturalez berba egin ostean, presako aldamenetik doan bideari ekingo diote eta Mendikosolo atzean utziz mendian gora abiatuko dira.
Igoeraren amaieran Abrisketako Done Peri baselizara helduko dira ibiltariak eta tenpluaren historiaz eta inguru txiki honetan egindako azken ikerketen inguruan hitz egiteko aukera izango dute.
Teresa Campos, Abrisketako Done Peri baselizako ikerketetan // Geuria
Kontuan hartzekoak
Lehenik eta behin, ibilaldia herritar guztiei zabalik dago eta bertan hartzeko izena ematea beharrezkoa dela iragarri dute Sagarraketik. Izen emateak webgune honen bidez egin daitezke eta izena emateko azken eguna apirilaren 25a izango da.
Bestalde, ibilbidea modu egokian egiteko zapata erosoak eta makila eramatea gomendagarria dela azpimarratu dute elkarteko kideek eta Mendikosolotik Abrisketako San Pedrora doan igoera “zailtasun ertainekoa” bezala definitu dute.
☉ Arrigorriaga
Arritxikerrak proiektuak sukaldaritza tailerra prestatu die Arrigorriagako txikiei
Familiak euskaraz aritzeko jarduera Arrigorriagako Edurne Garitazelaia kultur etxeko Azokea aretoan antolatu dute apirilaren 18an
Datorren apirilaren 18an Sukaldaritza tailerra prestatu dute Arritxikerrakekoek bi eta sei urte bitarteko txikientzat, Arrigorriagako Edurne Garitazelaia kultur etxeko Azokea aretoan.
Familiak euskaraz aritzeko jarduera honek txanda bi izango ditu: lehena bi eta lau urteko haurrei zuzenduta dago eta 17:00etatik 17:40etara izango da. Bigarren saioa 17:45etik 18:30ra izango da, lau eta sei urtebitartekoentzat.
Edukiera mugatuko ekintza izango da eta Arritxikerraketik azaldu dute izena emateko arritxikerrak@gmail.com idatzi behar dutela intersdunek. Bertan, ume kopurua eta horien adina zehaztu beharko da.
☉ Arrigorriaga
Arrigorriagako institutuak 25 urte: herritik herrientzat
XX. mendearen bukaeran Arrigorriaga, Ugao-Miraballes, Arrankudiaga eta Zaratamoko gazteriaren etorkizuna markatuko zuen erabaki bat hartu zuten herri horietako eskoletako irakasle eta gurasoek: institutu publiko eta euskaldun baten aldeko apustua
Ez dira urriak gure herrietako kaleek, izkinek, zubiek eta eraikinek biztanleon oroimenean berpizten dituzten istorioak. Porlanez, metalezko zutoinez, beiraz eta harriz jaikiarazitako eraikuntza bizigabeek, itxura sendo eta mardularen atzean, bizipenek lekuei ematen dieten sentimendu hori ezkutatzen dute. Ez daude zentzu biologikoan bizirik, inork ez ditu erditu eta munduak ez die negarrez ospatutako ongietorria eman, baina gure herriko eraikin batzuk gure artean daudenen eta jada ez daudenen izerdi, bihotz-taupada eta malkoz jaio dira. Egunerokotasunak eragiten duen axolagabetasun horrek ez diezagula iruzur egin, historia ez da soilik monumentuetan aurkitzen. Istorio eta historia handikoa dugu gure institutua bera. Aurten 25 urte beteko ditu, mendiaren maldari oratuta, Dinamita parke zaharrerako bidean dagoen eraikuntzak. Institutuaren zimenduen ezarpena, ordea, ez zen bidearen hasiera izan, borroka neketsu eta oztopatu baten eta hezkuntza-eredu jakin baten aldeko elkarlanaren emaitza baizik. Ideia hori errealitate bihurtzeko lan egin zuten irakasle batzuen ahotsa orriotara ekarri dugu.
Hezkuntzaren berregituraketa
XX.mendeko azken hamarkada hezkuntza arloan aldaketa nabarmena eragingo zuen lege batekin abiatu zen. Ikastetxeek autonomia irabazteaz gain, hezkuntzaren deszentralizazioa onartuz, LOGSE legeak Oinarrizko Hezkuntza Orokorraren sistema baztertu zuen. Horrela, derrigorrezko hezkuntza 14 urtetik 16 urtera luzatzen zen, 7. eta 8. maila desagerraraziz eta Bigarren Hezkuntza lau mailatara luzatuz, besteak beste. Horrelako eraldaketa batek, ordea, sistema osoaren berregituratze baten beharra zuen eta ezin zen besterik gabe egin. Ondorioz, lege berriak zehaztutako hezkuntza-egitura pixkanaka-pixkanaka hasi zen ezartzen.
Elkarlanaren indarra
Hezkuntzaren berregituraketaren testuinguruan, Arrigorriaga, Ugao-Miraballes, Arrankudiaga eta Zaratamoko gazteriaren etorkizuna markatuko zuen erabaki bat hartu zuten herri horietako eskoletako irakasle eta gurasoek: institutu publiko eta euskaldun baten aldeko apustua egitea. Helburu honetara heltzeko bidea, alabaina, ez zen samurra izan. Lehen pausua, 1996. urteko urtarrilean eman zen, Arrigorriagako institutu berria eskola-mapari erantsi zitzaionean. Eraikuntza-lanak, ordea, ez ziren 1998. urteko uztailerarte hasi eta beraz, institutua eraiki bitarteko urte horietan erakundeak alternatiba bat bilatu baino beste aukerarik ez zeukan. Honen aurrean eta aldi baterako neurri bezala, Hezkuntza-ordezkaritzak ikasleak Basaurira bidaltzeko proposamena egin zuen. Honen aurrean, guraso eta irakasleek tinko jositako harreman-sareak ezezko erantzun argia eman zuen, eztabaida eta manifestazioek azaleratu zutena. Herritar horiek egindako borrokak bide eman zuen ikasleak nor bere eskolan geratzera. Beraz, institutuaren jarduna hiru ikastetxeetan banatuta hasi zen.
Eraikitzearen erronka
Eraikuntza prozesua, ez zen soilik eraikinarena izan, hezkuntza-zentroaren eredu pedagogikoa eratu behar zen. Sorkuntza lan horretan ezinbestekoa izan zen irakasleen inplikazioa eta lankidetza. Azken finean, lau herrik partekatzen zuten ilusio eta helburua zen eta irakasleak bertakoak izateak ere eragin handia izan zuen. Irakasleak izateaz gain, asko gurasoak ere baziren eta haien seme-alaben etorkizunerako inbertsio gisa ikusten zuten egin beharreko lana.
Lehen ikasturtean lehen eta bigarren mailek Arrigorriaga, Ugao-Miraballes eta Zaratamoko eskoletan aurkitu zuten jarduteko lekua. Hurrengo ikasturteetan, ordea, hirugarren eta laugarren maila kokatzerako orduan, Arrigorriagako Atxukarro industriaguneko eraikin batera lekualdatu zituzten ikasleak, gaur egunean APNABIren zentroa dagoen eraikinera. Banaketa honek, irakasleen mugimendu etengabearen eta ordutegien egituratze perfektuaren beharra zuen. Espazioa lortzeko zailtasunei, material eta baliabide gabezia batzen zitzaizkion. Hala eta guztiz ere, hasiera-hasieratik zentroaren izen eta izaera ezaguna dugun Arrigorriagako Institutuaren bera zen, bai juridikoki eta bai pedagogikoki ere. Eraikina alde batera utzita, beraz, ikasketa-zentroak 28 urte beteko ditu aurten.
Eraikin berrian
Hiru urte luzeren ostean eta XXI.mendearen atarian, 1999-2000 ikasturtea IES Arrigorriaga BHI institutu berrian abiatu zen. Mikel Alonsotegi kalearen lehenengo zenbakian larrez inguraturik zegoen eraikina, Santo Kristo futbol zelaiaren, ermitaren eta herriko hilerriaren ondoan. Sarrera hau, ordea, ez zen espero bezalakoa izan. Eraikina amaitu gabe zegoen, patioak eta gelak ez zeuden hornituta eta gaur egunean zuzendaritza, gimnasioa eta jantokia dauden zatiak eraikuntza-prozesuan jarraitzen zuen.
Honen aurrean, ikasketa-buruak eta zuzendaritzak egindako lana ezinbestekoa izan zen, kanpoko herritatik zetozen ikasleen garraioa eta jantokia bermatzerako orduan. Izan ere, zentroak Bigarren Hezkuntza eta Batxilergoa eskaintzeaz gain, Aplikazio informatikoen garapena deitutako Goi Mailako Heziketa Zikloa ere eskaintzen zuen. Aukera hau, baina, lehen urteetako matrikulazio eskasaren ondorioz desagertu egin zen.
Bi ereduren arteko talka
Eraikinerako sarrera, hezkuntza-ereduaren aldaketaren eta institutuaren irakasle beharraren ondorioz, irakasle berrien etorrerak ere ezaugarritu zuen. Hasiera batean, eskoletatik etorritako irakasleak ziren, gehienak magisteritza ikasitakoak eta institutua haren sorreratik zutitu zutenen antzekoak. Ondoren, berriz, irakasle lizentziatuak iristen hasi ziren, lan kultura eta ordutegi ezberdinetara ohituak.
Beste institutu batzuetan ez bezala, Arrigorriagakoa Lehen Hezkuntzako maisu eta maistrek sortutako zentroa zen, pedagogia eta didaktika ardatz zentral gisa zutenak. Hezkuntza-kultura ezberdintasunak talkak eragin zituen, baina zailtasunak zailtasun erronka txiki hauek komunitatea indartu baino ez zuten egin.
Moldaketa, istilu eta finkatze garaia igaro ahala, egindako ahaleginaren fruitua gero eta agerikoagoa bihurtzen hasi zen. Hizkuntzari dagokionean, hasieratik euskararen alde egindako apustua bete zen, D eredua bakarrik mantenduz. Informatika alorrean, Bizkaia mailan ikastetxe garatuenetarikoa bilakatu zen. Edukiez gain, herri txiki eta handiko ikasleak batzeak harreman- eta hezkuntza-eredu ezberdinen arteko elkarbizitza bermatu zuen. Aberastasunaren irudi dira, urteetan zehar irakasle zein ikasleen ekimenez sortutako proiektuak: Mar-mar irratia, Txutxumutxuak, Librometroa eta Txaramela aldizkaria besteak beste.
Gure herriekiko zorra
Arrigorriagako Institutuaren eragile izan ziren guraso eta irakasleek herri-mugimenduaren erreminta erabiltzeko hautu argia egin zuten. Herritar hauen kemenari esker, aurten institutuaren eraikinak 25 urte betetzeko aukera izan du.
Ez ziren herri berekoak, ideia, esperientzia eta interes ezberdinak zituzten, baina helburu amankomuna zutenez, elkarlanaren alde jo eta su aritu ziren. Institutuaren eta gure herriaren historiak, ordea, hurbiltze apal hau baino gehiago merezi duela argi dagoela erakusten du egindako bideak. Sakontze-lan handia egin behar da oraindik. Ezin dugu ahaztu oroimenak iraungitze-data daukala.
☉ Arrigorriaga
’17. Logela’ ihes gela antolatu dute Arrigorriagako Argala plazan
Euskaraz sortutako ihes-gela honek helburu du aisia euskaraz gozatzea bermatuko duen formatu erakargarria eskaintzea eta Argala plazan egongo da apirilaren 19tik 21era
Apirilaren 19an, 20an eta 21ean 17. Logela izeneko ihes-gela antolatu du Euskarazbarrabarra.eus-ek Arrigorriagako udaletxeko plazan. Ihes gela hau kamio txiki batean egingo dute eta Arrigorriagako saioak eta gero ibilgailuak hainbat geldialdi egingo ditu Euskal Herrian zehar. Doako jarduera hau 16 urtetik gorakoentzat prestatu dute.
Thotel luxuzko hotel kateak ehun urte daramatza euskal herritarrik ezagunenen loa zaintzen mundu osoan zehar. Urteurren borobil honetan, ibiltari bilakatu da, herritar guztiei bere izaretan lo egiteko pribilegioa eskaintzeko.
17. Logelaren promozioko fotograma bat // Euskaraz barra-barra
Euskaraz barra-barra egitasmoaren baitan sustatu du Eusko Jaurlaritzak ’17. logela’. Euskaratik eta euskaraz sortutako ihes-gela honek helburu du aisia euskaraz gozatzea bermatuko duen formatu erakargarri bat eskaintzea, kanpaina elikatzearekin batera.
Gehienez, 5 lagunek parte hartu dezakete saio bakoitzean, espazioari eta jokoaren ezaugarriei behar bezala erantzuteko. Joan den martxoaren 18an zabaldu zuten izen-emateak egiteko epea eta interesdunek esteka honen bidez egin dezakete. Apirilaren 19an 16:00etatik 21:00ak arteko saioak egingo dira eta hilaren 20an eta 21ean 10:00etatik 21:00ak arte.
“Ahaztu estresa, ahaztu arazoak, ahaztu kezkatzen zaituen guztia… Zatoz 17. logelara. Lehen 40 minutuak dohainik dira, gozatu, eta amets on!”
17. Logelako kamioia // Euskaraz barra-barra
Autobus zerbitzu osagarria jarri du Metro Bilbaok Etxebarri eta Basauri artean
Basauri Bonua kanpaina berria martxan izango da apirilaren 22tik maiatzaren 19ra arte
Urreta kiroldegia handitzeko lanak udan hastea aurreikusi du Galdakaoko Udalak
Hego Uribeko dozenaka pentsiodun Gasteizen batu dira 1080 euroko gutxieneko pentsioa aldarrikatzeko
⚪️🔴 GABARRA | Argazkiak | Aupa Aitor Paredes! Talde zuri gorria Kopako txapelketa ospatzen!
