Alex Garcia Galas basauriarra (Basauri, 36 urte) pankreatitisak jota gaixorik dago Bangkokeko (Thailandia) ospitale batean.

Otsailaren 25ean ospitaleratu zuten Zainketa Intentsiboetako Unitatean (ZIU) eta ordutik bere senideak Euskal Herriratzeko ahaleginetan dira.

Alexen ingurukoek zabaldu dutenez, familiak, “etsi-etsian”, hegazkin medikalizatu bat kontratatu zuen bertara ekartzeko, baina ez zioten hegan egiten utzi, “barne-odoljario larria izateko arriskua” baitzegoen.

Familiak 221.000 euro jarri zituen hegazkin medikalizatu hori kontratatzeko, baina ezin izan dutenez erabili, diru hori galdu dute.

Gauzak horrela, crowfunding kanpaina bat abiarazi dute Alexen lagunek eta senideek. Momentuz 91.371 euro bildu dituzte.

Defentsa Ministerioarekin harremana

Alexen senideak Margarita Robles Defentsa ministroarekin harremanetan jarri ziren aste hasieran eta horrek egoera aztertuko zuela adierazi zien.

Orain, Eitb-k jakinarazi duenez, Defentsa Ministerioak baieztatu du pankreatitisa duen gaztea Espainiaratzeko (Madrilera eramango lukete) hegazkin medikalizatua prestatzen hasi direla, baina oraingoz ez dutela datarik zehaztu.

Diru bilketa Basaurin

Estatuko zein Euskal Herriko hainbat herritarrek dohaintzak egin dituzte. Momentuz 91.371 euro bildu dituzte eta asmoa da 221.000 eurora iristea.

Basaurin El Maño Basozelaiko Auzo Elkarteak kanpaina bat jarri du martxan dirua biltzeko: “Basozelaiko Auzo Elkartetik gure babesa adierazi nahi diogu gure bizilagun Alexen familiari eta datozen egunetan zehaztuko ditugu egingo ditugun ekitaldi solidarioak”, diote.

“Basozelaiko saltokietan itsaulapikoak jarriko ditugu Alexen familiari dohaintzak egiteko, eta diru-sarrerak egiteko kontu-zenbaki bat zehaztuko dugu”, adierazi dute.

Ikastetxeetako jolastokiak ikuspegi feministarekin eraldatzeko prozesua hasi dute Basaurin. Horretarako Udaleko Berdintasun Arloak jardunaldi bat antolatu du eskoletako jolastokiak ikuspegi feministarekin eraldatzearen garrantziari buruzko gogoeta bultzatzeko.

‘Patioetan hamaika aukera. Jolastokiak konpon eta berdintasuna lor’ lemapean, apirilaren 23an mahai-inguru ireki bat antolatu dute Basauriko Udalak eta Marieneak 1era2kain egitasmoaren barruan.

Jardunaldia Ibaigane Kultur Etxean izango da 17:30etik 20:00etara bitartean, eta Basauriko jolastokiak eraldatzeko prozesuan parte hartu duten Lehen Hezkuntzako ikastetxeen esperientziak aurkeztuko dituzte, “haien zailtasun, erronka eta aukerekin”.

Ildo horretan, etorkizuneko erronkak jasoko dituzte “eskola-ingurune inklusibo, genero-estereotiporik gabekoa eta ingurunearen eta pertsona guztien zaintzaz arduratutako baterantz urratsak egiten jarraitzeko”.

Jardunaldian parte hartu nahi duten herritarrek izena eman behar dute esteka honen bitartez edo 605 173 119 telefono zenbakira deituz apirilaren 22a baino lehen.

Guardia Zibilak Basauriko 43 urteko gizon bat atxilotu du Errioxan 28 urteko emakume bati sexu-erasoa egitea leporatuta. Sexu-erasoa martxoaren 8an izan zen Albelda de Iregua (Espainia) herrian.

Basauriko Udalak, alderdi politiko guztien babesarekin, sexu-erasoa gaitzetsi du: “Indarkeria matxistari aurre egitea lehen mailako arazoa da, eta premiazkoa da erakundeek beharrezko baliabide guztiekin aurre egitea, indarrean dagoen legeria betez”.

“Biktimari elkartasuna erakutsi behar zaio argi eta garbi, eta helburu hauek izan behar ditu: inolako zalantza edo eskarniorik ez onartzea, testigantzari sinesgarritasun osoa ematea, eta erasoa salatzeko eta gaitzesteko ekintzak sustatzea. Biktimaren ondoan jendaurrean agertzea urrats bat da erreparazioaren bide luzean”, diote udal ordezkariek.

Atxilotuak zigor-aurrekariak ditu eta Errioxako Guardia Zibilak kasuaren ikerketa bere gain hartu du.

Guardia Zibilak jakinarazi duenaren arabera, 43 urteko gizon basauriarra atxilotu dute Errioxan. Atxilotuak zigor-aurrekariak ditu, eta leporatzen zaion erasoa joan den martxoaren 8an gertatu zen, Albelda de Iregua (Espainia) herrian.

Bere maskotarekin zegoen 28 urteko emakumea bultzatu eta mehatxatu ondoren, eta bere nagusitasun fisikoa erabiliz, bertatik urrunarazi ondoren sexualki eraso egin zion.

Emakumezkoa ospitalera eraman zuten. Errioxako Guardia Zibilak kasuaren ikerketa bere gain hartu zuen, eta aste honetan atxilotu dute gizona.

Torino, Vila-real, Bizkaiko Futbol Federazioa, Leioa… Igor Oca (1981) basauriarra ez da geldi egoten den horietakoa, eta bere hurrengo asteetako agendak argi erakusten du. Gauza jakina da entrenatzaileena lanbide berezia dela, etenaldi batzuetan labur eta besteetan luzeak izaten dituena. Ocaren kasuan, Hego Amerikako azken esperientzia bukatuta, aste edo hilabete horiek baliatu ditu bere beste pasioetako batean, irakaskuntzan, hain zuzen ere, aritzeko: “nire esperientziak partekatu eta beste batzuenak jasotzen ditut, eta hori beti da aberasgarria”. Metodologian eta entrenamenduan aditua da basauriarra, eta bere eskarmentua eta jakinduria partekatzea “plazer hutsa” dela ziurtatu digu. Futbolaz eta entrenamenduaren ingurumariez hitz egitean erakusten duen grina ikusita argi dago hala dela. 

Bere eskoletan jorratzen dituen gaiez galdetuta, bi arlo nagusi hartu ditu hizpide: harrobiko lana, eta talde profesional baten asteko egin beharrekoen antolaketa eta garapena. Bai batean zein bestean hamarkadetako lana pilatu du, hainbat klub profesionalen haztegietan aritutakoa baita, hala-nola Levante, Alaves edota Atletico Madrid. Zerrenda horri erreparatuta, eta bizkaitarra dela kontutan hartuta, arraro samarra begitandu zaigu Lezaman lanean aritu ez izana. Hasperen eginez erantzun du Ocak: “ez nuke erantzuten jakingo, baliteke nire profila egokia ez izatea, edo besterik gabe gure bideek topo egin ez izana”. Orain dela aste gutxi Lezaman ibili zen, “bisitan, besterik gabe”, eta bertako arduradunekin egoteko aukera izan zuen: “ezagunak dira, Sergio Navarrorekin entrenatzaile karneta atera nuen, eta Athleticeko egungo Kirol Zuzendariak, Mikel Gonzalezek, eraman ninduen Alavesera”. 

Etorkizunera begira, bete gabeko bi amets edo desio aipatu ditu Igorrek: “lehen mailako entrenatzaile izatea Espainiako Ligan, eta Athleticen talde bat gidatzea”. Talde zuri gorria behin baino gehiagotan ahotan hartu du elkarrizketan zehar, besteak beste Kopako Finalari aipamena eginez: “bi seme nagusiekin joan naiz, lehen aldiz. Ahaztezina izan da”. Athleticek aurreko kopa irabazi zuenean 3 urte zituen Ocak. Ez du garaipen horren oroitzapen argirik, baina badaki, aldiz, bere baloiarekiko pasioa non eta noiz hasi eta garatu zen. 

Basauriko udak baloi baten atzetik

“Futbolarekiko nire lehen oroitzapena Urbiko eserlekuekin lotuta dago”. Bertan egiten zuten hitzordua auzoko umeek eta gazteek: “egun Aspire akademian lanean ari den Jonathan Cabanelas eta biok 33. zenbakiko eraikinean bizi ginen, eta Aritz Lopez Garai hurengoan. Futbolak batu gintuen, eta orain biek ala biek futbol profesionalean urte pila daramate”. Entrenatzaile basauriarraren arabera, “garai hartako udak eta asteburuak baloi baten atzetik ematen genituen, bai jolasean edo bai herriko beste taldeak ikusten: Basconia, Ariz, Kalero…”. 

Indartsun jokatu zuen Igorrek urte luzez, eta oroitzapen “gozoak” ditu: “kadeteetan euskal ligan edo gazteetan nazional mailan jokatzeko aukera izan genuen, Erreala, Athletic etabarren aurka. Guretzat hori kristona zen, eta Soloarten sortzen zen giroa izugarria izaten zen. Bi ordu horietan herriko taldea zinela sentitzen zenuen”.  

Soloarte, Basozelai Bi, Etxegarai, Velazquez, Arizko Ikastola… “zelai guztiak ziren onak guretzat, eta guztietan aritzen ginen, batzuekin ez bazen besteekin. Gure adineko jendearen ordutegiak buruan genituen, eta ezagutzen genuen nor egon zitekeen etxean eta nor kalean, beraz horren arabera moldatzen ginen hara edo hona joateko. Lagun talde berriak sortzen ziren baloiaren bueltan”.

“Entrenatzaile baten helburua jokalariei zoriontsu izateko tresnak ematean datza, urteen poderioz hori gero eta argiago daukat “

Hiru semeren aita de Oca egun, eta berak bizi izan zuen haurtzaro eta gaztaro hura gaur egun ezinezkoa litzatekeela uste du: “asko aldatu da dena; gizartea, ohiturak, futbolarekiko harremana, teknologia…”. Nostalgiaz dio, baina ez zaio iruditzen aldaketa berez txarrerako denik: “nik izan nituen baino gauza gehiago dituzte eskura nire semeek, eta erabiltzen jakinez gero euren gaztaroa aberatsagoa izango da zentzu askotan, eta nik ezagutu edo izan ez nituen ohiturak garatzeko aukera izango dute: irakurzaletasuna, teknologia berriekiko harreman osasuntsua, beste kirol batzuekiko zaletasuna etabar…”.  Indartsun  jokatzen zuen eta ikasteetxetako hesien gainetik futbito zelaira salto egiten zuen gazte hark egungo entrenatzaile profesionalari utzi dion arrastoa denboraren poderioz barneratu du prestatzaile bizkaitarrak: “entrenatzen hasi nintzenean garrantzi handia, erabatekoa, ematen nion arlo taktikoari, metodologiari, partiden prestakuntzari etabar. Hori alde batera utzi gabe, baina esperientziak pilatzen joan naizen heinean ikasi dut gure lanaren zatirik garrantzitsuena jokalariei zoriontsu izateko lanabes eta tresnak ematean datzala”. “Alegia”, borobildu du, “ume nintzenean futbolarekiko neukan begirada hori nire eguneroko lanean txertatzen saiatzen naiz”.  

Martxoan Torino FC taldeko entrenatzaileekin lanean ibili da Igor Oca / Utzitakoa

Hego Amerikan bidea egiten 

“Atletico de Madrilen harrobian lanean ari nintzela Alavesek kirol arloan oso interesgarria zen eskaintza egin zidan, eta bide hori hartzea erabaki nuen”. Bitxia bada ere, Ameriketarako bidaia Gasteiz aldean hasi zuen Ocak. Bi denboraldi eman zituen bertan, gazteen mailan eta ondoren Alaves B-n. Behin babazorroen taldea utzita Atletico de Madrilek bere jabetzakoa zen Mexikoko San Luis taldera joateko proposamena luzatu zion. “Aldeko eta kontrako aldagai guztiak familiarekin batera mahai gainean jarri ondoren, egitea erabaki nuen”. 

Hor hasi zuen Ameriketako abentura, ordutik etenik izan ez duena, Sestaon egin zuen geldialdi arrakastatsua kenduta: “bigarren RFEF maila sortu berria igoera lortu genuen, baina arantza txiki bat ere badaukat, pandemia osteko murrizketa guztiak bizi behar izan genituelako, eta ez nuen esperientzia bete-betean gozatu”.  

Ozeanoaren beste aldean ez du aspertzeko tarterik izan, inondik ere: Mexikon aritu zen aurrena, San Luis taldean, 20 hogei urtez azpiko taldearen arduradun gisa aurrena, lehen taldeko bigarren entrenatzaile moduan ondoren. 

Mexiko atzean utzita, Ekuador izan da bere bidaiaren hurrengo geldialdia: EMELECen hasi zuen bere ibilbidea bertan, eta Independiente del Valle entzutetsuaren harrobia gidatu zuen jarraian, bere kirol bizitzako jauzi handiena eman aurretik: Ekuadorko Liga Pro Seria A deritzon (bertako lehen maila) horretan debuta, Universidad Catolicaren eskutik.

Ekuador, bere zera guztiekin

Miresmenez eta kezkaz hitz egiten du Ekuadorrez basauriarrak. “Kontraste handiko herrialdea da, indar eta erabakimen handiko gizartea daukana, txarrenetik onena ateratzen dakiena, baina aldi berean arazo handiak dituena: narkoen eta estatuaren arteko ageriko gerra zibil bat bizitzen ari gara, hilketak eta ustelkeria eguneroko ogia dira…”  

Horren adibide garbia, azken hauteskundeetan bizi izan zituzten aste lazgarriak: “presidentetzarako hautagaietako bat erail zuten, Fernando Villavicencio, 2023ko abuztuaren 9an, eta guztiz normalizatu zen gertatukoa. Kasurako, ligak aurrera jarraitu zuen, ezer gertatu izan ez balitz bezala”. 

Zailtasunak zailtasun, atzerrira doanean bere abiapuntua honako hau da: “beste herrialde batera zoazenean ezinbestekoa da zu bertara egokitzea, eta ez aldrebes”. Zentzu horretan, “leku bakoitzaren kultura eta idiosinkrasia ulertu eta errespetatu beharra daukazu, horrek zure eguneroko bizitzan eta jokalariekin izango duzun harremanean eragina izango duelako, ezinbestean”. 

Kirol arloari erreparatuz gero, “ez ahazteko moduko bizipenak” pilatu ditu. Kasurako, “Libertadores Kopa, Hego Amerikako Txapeldunen Liga dena jokatzeko aukera izan dugu, Millonariosen aurka, adibidez, 40.000 zaleren aurrean”. 

Testuinguru orokorrago batean, Ekuadorgo futbola “hazkunde handia” bizitzen ari da, eta mundura leiho bat zabaldu dute. “Orain dela gutxi arte Europara bidean irteten ziren jokalari gehienak oso azkar bueltatzen ziren, talka kulturala eta egiteko moduak oso ezberdinak zirelako. Egun, aldiz, egoera zeharo aldatu dela irizten dio Universidad Catolicako entrenatzaile ohiak: “globalizazioak on egin dio Ekuadorgo futbolari. Egiteko modu berriak txertatu dituzte, eta jokalariak prestatuago daude goi mailako erronkei aurre egiteko, izan Hego Amerikan, edo izan Europako goi mailako taldeetan.

“Kontraste handiko herrialdea da Ekuador, indar eta erabakimen handiko gizartea daukana, baina aldi berean arazo latzak dituena “

Horren erakusgarri, bi jokalari aipatu ditu: Perves Stupiñan eta Moises Caicedo. “Eredu dira euren herrialdean, eta baita aitzindari ere hainbat muga hausterako orduan”. Ezagutu duenaren arabera, “jokalariek, orokorrean, maila tekniko ona daukate Hego Amerikan, eta pasioz bizi dute kirola, baina taktikoki ordena mantentzea kosta egiten zaie”. Hala ere, arlo taktikoaz harago, funtsezkoena, “bai han eta bai hemen, kirolariarengana heltzea da”. “Hori da zailena” gaineratu du, “eta hor ez dago sekreturik. Beharrezkoa da zure taldea ezagutzea, jokalariengan eragina izan dezakeenaren berri izatea, familia, jatorria,izaera… horren arabera erabaki behar duzulako zer esan eta zer egin taldea zure alde izateko. Eta batez ere momentu txarretan zuganako konfiantza mantendu dezaten”. Epe laburrera begira, bere etorkizun hurbila berriro ere Ekuadorren ikusten du. Elkarrizketan bigarren aldiz, Athleticekin gertatu bezala, galdera bera egin diogu: zergatik kanpoan bai baina etxean ez?  Izan al du hemen futbol profesionalean jarduteko aukerarik. 

Pausoz pauso 

“Ba egia esan ez, orain arte ez dut Lehen edo Bigarren mailako inongo eskaintzarik jaso”. Aho bizarrik gabe erantzun digu Igorrek, baina ñabardura garrantzitsu bat eginez: “aurten, lehen aldiz, Bigarren Mailako taldeekin hitz egiten ibili naiz, eurek bilera eskatuta”. 

Badaki, onartzen du, ez zela lehen aukera: “halako taldeek 5-6 entrenatzailerekin hitz egiten dute, eta ondoren profilaren eta  dituzten beharrizanen arabera erabakitzen dute”, baina, hala ere “berri pozgarria” iruditzen zaio, aurrerapauso nabarmena. “Horrek erakusten du azken urteetan egin dugun lana oihartzuna izaten ari dela, eta helburua hurbilago daukagula”. Aipatzen duen helburua, arestian aipatu bezala, Estatu Mailako futbol profesionalean bere lekua aurkitzea litzateke. “Azken aldian Bigarren Mailan nirearekin alderatu daitezkeen profilak daude, Andorraren entrenatzaile berria edo Albaceterena, bi adibide aipatzearren”.Ez du presarik, baina aldi berean familiarekin hasiera-hasieratik adostu zuena azpimarratu izan nahi du: “helburuak zehazten ditugu, apustuak neurtu, eta erabaki zenbat denbora eta zenbat ahalegin eskainiko diogun ematen dudan pauso bakoitzari”. Lanbidea eta familia uztartzea da, “zalantzarik gabe” bere ogibideak duen alderik garratzena. “Elkarrekin egongo garen denbora ondo baliatu behar dugu, eta horrek baditu bera alde txarrak, noski, muga fisiko hori egon badagoelako, baina badu gauza on bat ere: guretzat altxorra da elkarrekin ematen dugun denbora guztia, eta ondo baliatu behar dugu”. Gainera, “teknologia berriak gauza txarrak badituzte ere, guretzat oso lagungarri dira, elkar ikusteko eta komunikazioa modu hurbilago batean mantentzeko. Igor Ocak arkeologia aldera batera utzi zuen, beste bilaketa mota bat hasteko, futbola oinarri duena. Baloi formako mundua zeharkatu du, bere ametsak gauzatu nahian, eta orain galdera garrantzitsu bati erantzuna bilatzeko tenorea heldu zaio: Izango du atzerrian erakutsi duena etxean egiteko aukera? Abestiak dioen moduan, denbora da poligrafo bakarra.