☉ Galdakao
Garazi Maeso: «Euskaldunek Kanadan zuten garrantzia lehen eskutik bizitzea oso aberasgarria izan da»
Iazko uda ahaztezina izan zen Garazi Maeso Gezuraga galdakoztarrarentzat. Jauzarrea elkarteak bultzatutako ekimenean parte hartu zuen bi hilabetez, Kanadan, euskal kultura hedatzeko interpretazio-lanetan.
Garazi Maeso Gezuragak (Galdakao, 1999) iazko uztaileko eta abuztuko hilabeteak igaro zituen Kanadako Eskozia Berriako probintzian dagoen Cape Breton irlan, Louisbourg herrian, hain zuzen ere. Kostalde Atlantikoan aurkitzen da Louisbourg, San Lorentzoko golkoan. Gaur egun leku historiko nazionala den herrian, euskaldunok aztarna esanguratsua utzi genuen XVIII. mendean eta hiru mende geroago, euskaldunon presentzia itzuli da Louisbourgera. Historiako Gradua ikasi zuen Garazik, txistua jotzen du eta Galdakaoko Andra Mari Dantza Taldeko kidea da. Iazko udan interpretazio-lanetan ibili zen Mikele Albisurekin batera Louisbourgen. Euskal jantzi tradizionalekin, bisitariei euskal dantzak erakusten eta euskal musika hedatzen aritu zen bikote euskalduna. Jauzarrea elkarteak abiatu zuen egitasmo hau 2019an euskal-kultura biziberritzeko asmoz. 2022ko udan Garazik izan zuen aukera esperientzia honetan parte hartzeko, eta Galdakaoko gazteak aitortu du egonaldi ahaztezin honi esker, euskal-kultura hedatzeaz harago, berak ere asko ikasi zuela.
Uda berezia izan zen azkena zuretzat, Kanadan igaro baitzenituen bi hilabete. Oso berezia izan zen, bai. Euskal kulturaren transmisioa helburu duen Jauzarrea taldearekin batera joan ginen Mikele eta biok Kanadako Eskozia Berria probintziako Cape Breton irlako Louisbourgera, kostalde Atlantikoan.
Zer dela eta Louisbourgera? XVIII. mendean euskaldun asko zituen leku batera joan ginen, nolabait euskalduntasun pixka bat itzultzeko asmoz. Louisbourgen 1740ko hamarkadan bertan kokatzen zen herrixka nolakoa zen erakusten duen berreraikitze bat dute eginda. Eta hor irlan- darren, frantziarren edota ingelesen papera egin zuten beste hainbat interpreteren artean, XVIII. mendeko bi nesken papera betetzen genuen Mikelek eta nik. Euskal jantziak janzten genituen, euskaraz hitz egiten genuen, euskal musika eta dantzak erakusten genizkien bisitariei… Orokorrean, bertako turistei Euskal Herria zer zen azaltzen genien.
Nola heldu zitzaizun Kanadako proiektu honetan parte hartzeko aukera? Nire gurasoen lagun batzuen bidez. Lagun horiek urtetan izan dira Jauzarreako bazkide. 2019an Kanadako proiektu honetara joateko pertsona euskaldun pare baten bila zebilen elkartea. Ingelesa hitz egiten zekien pertsona bat bilatzen zuten eta ahal bazen euskal dantzak edo euskal instrumenturen bat jotzen zekiena. Hori ikustean nire gurasoei bidali zieten berria, deskribapena irakurtzean nigan pentsatu zutelako. Izan ere, ni Galdakaoko Andra Mari Dantza Taldean nabil 2016tik. Eta, horrez gain, txistua jotzen dut Galdakaoko musika eskolan. Zazpi urte nituenetik jotzen dut txistua.
2022ko udan joan zinen, baina 2019an jaio zen egitasmoa. Bai, lehen aldiz 2019an joan ziren Amets eta Mirari izeneko bi neska interpretazio lanak egitera. Azken finean, Louisbourgeko gotorlekua XVIII. mendean izango zuen itxurarekin dago apainduta, eta bertan interpretatzaile ugarik turistei azaltzen diete zein zen garai hartako egoera. Azalpen honetan, gotorlekuak zuen euskaldunen presentzia falta zela konturatu zen Xabi Otero, Jauzarreako zuzendaria dena. Xabik urteak zeramatzan Parks Kanada eta Kanadako gobernuarekin lanean hau konpondu nahian. Eta horrela sortu zen proiektu hau duela 3 urte. Ordudanik, uda bakoitzean bizpahiru gazte euskaldun joaten dira kanadarrei kontatzera eurek ere badituztela euskaldunak euren historian.
Garazi Maeso Louisbourg-en // Xabi Otero
Jauzarrea elkarteak bultzatutako ekimen bat da. Jauzarreak kultura gizartean modu dinamiko eta eraginkorrean zabaltzen duen kudeaketa-eredua lantzen du. Bere pertzepzioa optimizatzen du eta ezagutza bultzatzen du, bereziki harreman sozialekin zuzeneko inplikazioa duten alderdietan. Kultura arteko eta kultura anitzeko loturak sortzen ditu, eta euskal kulturaren azterketa, ikerketa eta hedapena bultzatzen duten ondare materialaren eta ez-materialaren eremuak konbinatzen ditu, beste herri indigena batzuekin harremana sustatuz.
Jauzarrea izan zen bultzatzaile bakarra edo beste erakunderen bat egon zen atzetik? Jauzarrea da bultzatzaile nagusia, nahiz eta Maritzuli konpainiako Claude Iruretagoyena eta Jon Olazcoagaren laguntza izan duen jantziak sortzerako orduan.
Aldiz, Kanadaren partetik bi erakunde publiko egon ziren atzetik: Parks Kanada eta Cape Bretoneko Unibertsitatea. Kanadan ondare historiko eta kulturalaren aldeko mugimendu handia dago erakunde publikoen aldetik. Horrez gain, zorte handia izan genuen bai Louisbourgeko zuzendaritzan, bai Cape Breton Unibertsitatean gure proiektuan interes handia zuten pertsonak aurkitzen. Hau guztia aurrera eramaten lagundu ziguten; hala nola, Louisbourgeko zuzendari den Eddie Kennedyk, edota unibertsitatean urte luzez irakaslea izan den eta Mi'qmak-en buruzagi tradizionaletako bat den Stephen Augustinek.
Mikelerekin heldu zinen Louisbourgera ekainaren 30ean. Nolako harrera izan zenuten? Hasiera-hasieratik eskuzabaltasun handiz tratatu gintuen mundu guztiak Louisbourgen zein inguruan. Beti esaten ziguten haiek irla batean bizi direnez komunitate zentzu handiagoa dutela, eta Cape Bretoneko edozeinek bere etxeko ateak zabalduko lizkizukeela behar izanez gero. Egia da Mikele eta ni etxean bezala sentitu ginela bertan, bai kanadar zurien eskutik bai bertako indigena diren Mi'qmak-en eskutik ere.
Nolakoa izaten zen zuen egunerokoa? Ostegunetik igandera egiten genuen lan Mikelek eta biok. Goizeko bederatzietan parkera heltzen ginen, arropak jantzi eta 9.30-9.45 ingururako prest izaten ginen, lehen turistei agur egiteko. Goizetan Derroches etxean egoten ginen, gotorlekuaren harresitik kanpo zegoen etxean. Honen jabea Jean Derroches andrea zen, jatorri euskalduna zuena. Emakume hau bere senarrarekin batera arrantzale enpresa txiki baten jabe zen, non, udan etortzen ziren arrantzaleei lo egiteko lekua eta janaria ematen zieten arrantzatzearen truke. Dena den, arrantzale horiek udako hilabeteetan soilik etortzen ziren, neguan bizi baldintzak oso gogorrak baitziren Louisbourgen.
Arratsaldeetan ere lanean egoten zineten? Eguerdiko hamabiak aldera eguerdiko kanoi-jaurtiketak egiten ziren. Ostean, bazkaltzera igotzen ginen gotorlekura. Arratsaldean, Petite Grandchamp izeneko tabernan egoten ginen beste musikari batzuekin batera, euskal musika eta euskal dantzak erakusten. Arratsaldeko bostetan amaitzen genuen, arratsaldeko kanoi-jaurtiketak egin ondoren. Gero, jantziak kendu, arropaz aldatu eta etxera itzultzen ginen deskantsatzera eta hurrengo egunerako prestatzera.
Nola hartzen zituzten turistek zuen interpretazio-lanak? Gehienentzat Euskal Herriari buruz zerbait entzuten zuten lehen aldia izaten zen. Interes handiarekin entzuten gintuzten normalean eta galdera ugari izaten zituzten azalpenaren amaieran. Aipatzekoa da gehien interesatzen zitzaiena euskara pixka bat entzutea izaten zela beti, eta guk esaten genien ez zutela beste hizkuntza bakar batekin ere antzekotasunik aurkituko. Behin baino gehiagotan Euskal Herria mapa batean kokatzeko ere eskatu ziguten.
Garazi Maeso Louisbourg-en // Xabi Otero
Euskaldunok Louisbourgen utzitako aztarna nabaria dela esango zenuke. Oso nabaria. Jean Derroches andreaz gain, aipagarria da eguerdiko ordu biak aldera presoaren prozesioa egiten zutela. Preso bat kalera ateratzen zuten erakusteko nola zigortzen ziren krimenak garai horretan. Presoa euskal arrantzale bat zen, arrantzale irlandar batzuekin haserretu ondoren borroka bat izan zuena eta nahi gabe arrantzale irlandar horietako bat hil zuena. Horrelako egunerokotasuneko detaile txiki askoren bidez, erakusten ziguten zelakoa zen euskaldunen presentzia gotorlekuko gizartean.
Gainera, Louisbourgeko Derroches etxea "Euskaldunen etxea" bezala ezagutzen da. Bai, horrela ezagutzen da eta etxea eraikita dagoen moduan ere euskal influentzia nabaritzen da. Adibidez, etxearen hormak modu bertikalean kokatutako habez eginda daude, ohikoagoak ziren horizontalen ordez. Hori Euskal Herritik inportatutako teknika bat da, ura etxe barruan sartzea saihesteko.
Gaur egun, nola ikusten dute Atlantikoko beste aldetik euskal kultura, euskara…? Izugarrizko interesarekin. Ezagutzen genuen mundu guztiak galdera pila bat zituen gure kulturaren, historiaren edo hizkuntzaren inguruan. Bereziki Mi'qmaken aldetik, haiek eta geuk partekatzen dugun zapalkuntza esperientzia dela-eta, anaitasun sentimendu handia nabaritu ahal izan genuen.
Zer izan zen egonalditik gehien gustatu zitzaizuna? Ez dakit gauza bakarra aukeratzeko gai naizen. Izugarri gustatu zitzaidan gotorlekuaren parte izatea, eta bertan egin genuen lanaz oso harro nago. Beste alde batetik, bertan ezagutu nuen jendea ere proiektu honen alde baikorrenetariko bat izan daiteke.
Garazi Maeso Louisbourg-en // Xabi Otero
Zer ikasi zenuen bidaia honetatik? Asko ikasi nuen. Alde batetik, oso garrantzitsua iruditu zitzaidan Mi'qmak-ekin egin genuen harremana eta euren gatazkari buruz ikasi nuen guztia. Bestalde, gotorlekuan egunak pasatu ahala euskaldunek bertan zuten presentziaz geroz eta gehiago ikasten genuen. Gainera, euskaldunek Atlantikoaren beste aldean zuten garrantzia lehen eskutik bizitzea oso aberasgarria izan da niretzat.
Orokorrean, zelan baloratuko zenuke zure esperientzia Louisbourgen? Louisbourgeko proiektuan izena ematea nire bizitzan hartu dudan erabaki onenetarikoa dela esango nuke. Esperientzia oso aberasgarria izan zelako, konexioak eman zizkidalako beste herrialde batean eta pertsona bezala hazten ere lagundu zidalako. Bi hilabetetan Louisbourgen ikasi nuena ez dakit beste nonbait ikasiko nukeen.
☉ Galdakao
Usansoloko batzorde kudeatzaile berria urrian osatuko dute
Usansoloko Kudeaketa Batzorde berria 11 kidez osatuta egongo da. Aurreko batzordearekin alderatuta, EAJk ordezkari bat gutxiago izango du eta EH Bilduk bat gehituko du
Bizkaiko Foru Aldundiak Usansoloko batzorde kudeatzaile berria izendatzea onartu du Gobernu Kontseiluan. Batzorde kudeatzaile berria, etorkizuneko udalaren ernamuina, maiatzaren 28ko udal hauteskundeen emaitzen arabera sortuko dute, Hauteskunde Batzorde Zentralak bidalitako ziurtagirian jasotzen dena betez.
Aurreko kudeaketa batzordean bezala (duela bost hilabete sortua, 2019ko udal hauteksundeen emaitzen arabera), 11 kidek osatuko dute batzorde berria: Usansolo Herrako zortzi kidek, EAJko bik eta EH Bilduko batek. Aurreko batzordearekin alderatuta, EAJk ordezkari bat gutxiago izango du eta EH Bilduk bat gehituko du.
Batzorde berriaren eraketa urriaren 5ean, ostegunez, izango da 18:00etan Usansoloko Txapelena baserrian.
Helegitea Madrilen
Lurralde Politikako Ministerioak ukatu egin zuen ekainean Usansolo Bizkaiko 113. udalerria toki-erakundeen erregistroan inskribatzea 5.000 biztanle baino gutxiago izateagatik. Bada, Galdakaoko Udalak helegitea aurkeztu du administrazioarekiko auzi-prozesu bidez, eta Madrilgo Auzitegi Nagusiak tramiterako onartu du.
Ekainean bertan Elixabete Etxanobe Bizkaiko ahaldun nagusiak Euskadi Irratian jakinarazi zuen Foru Aldundiak ere helegitea jarriko ziola Lurralde Politikako Ministerioaren erabakiari. Eta hala egin dute: Bizkaiko Foru Aldundiak helegitea ere aurkeztu zuen irailaren 1ean Madrilgo Justizia Auzitegi Nagusian. "Errekurtso horretan, gainera, foru-zerbitzu juridikoek kautelazko neurri positiboa hartzeko eskatu zuten Usansolo udalerri gisa inskriba zedin", diote foru ordezkariek.
☉ Galdakao
Unai Etxezarraga: "Erronka berri honetan aspaldi eduki ez dudan motibazioa lortu dut"
Nepaleko Island Peak mendia igo eta eskalatzea izango da Unai Etxezarraga usansolotarraren hurrengo erronka. Irailean hasiko du bidaia eta, gauzak ondo bidean, urriaren erdialdean iritsiko da 6.189 metroko tontorrera
Erronka polita du aurretik Unai Etxezarraga usansolotarrak (Usansolo, 1990). Irailaren 28tik urriaren 17ra bitartean Nepaleko Island Peak mendia eskalatzeko "ahalegina" egingo du beste 11 lagunekin batera. Guztira, 6.189 metro ditu Island Peak tontorrak, eta eskalatzeko ahalegina egingo dutela dio Etxezarragak, "horrelako mendietan baldintza asko sartzen direlako tartean eta ez delako batere erraza helburua betetzea", dio usansolotarrak. Nepalera bidaia hasi aurretik berarekin solasean izan gara.
Irailaren 28tik urriaren 17ra Nepaleko Island Peak mendia eskalatuko duzue (6.189 metro). Zergatik aukeratu duzue Islan Peak eta ez besteren bat?
Erabakia erraza izan zen. Pasa den urteko oinarrizko kanpalekuko igoeran Island Peak mendia ikusi genuen. Momentu horretan gurekin gida moduan etorri zen Lur Uribarrenek mendi hura eskalatzea nahiko "erraza" zela esan zigun. Hori entzutean, Ibai nire lehengusuari begiratu nion eta erabakita geratu zen: 2023ko helburua, Island Peak! Eskalatzeko ahalegina egingo dugu.
Mendi berezia da, izotzezko itsaso erraldoi batean dagoen irla txiki baten tankera daukan mendia da. Hori da bere izenaren jatorria, nahiz eta bere benetako izena Imja Tse izan.
Erabakia azkar hartu zenuten, beraz.
Azken erabakia 2022ko abenduan hartu genuen. Lehengusuagaz elkartu, laneko egutegia begiratu eta proposamena Lur gure gida izango denagaz elkarbanatu ostean, taldea osatzen hasi ginen. Laster hasi ginen gure ingurukoekin bidaia elkarbanatzen eta denbora gutxian 10 pertsonako talde bat osatzea lortu genuen.
Island Peak eskalatzeko "ahalegina" egingo duzuela diozu. Zergatik ahalegina? Zaila da gailurrera iristea?
Edozein mendi eskalatzeko orduan ezin dugu inoiz pentsatu tontorrera helduko garenik. Tontorra da helburua, baina horrelako mendietan baldintza asko egoten dira eta ez da batere erraza helburua betetzea. Horregatik, eta mendiari diodan errespetuagatik, zuhurtziaz ibiltzea gustatzen zait eta beti "ahalegina" aipatzea. Egun bateko tartea gorde dugu tontorra egin behar dugun egunerako eguraldiaren arabera horrekin jolasteko, baina agian ez da nahikoa izango. Gainera, mendi honek 6.189 metro ditu eta altuera horretan denok dakigu zelako zailtasunak dauden…Kontu handiz ibili beharko gara mendiko -gaitzik ez izateko. Gauzak oso ondo egin beharko ditugu, hau da, hidratazioa asko zaindu, janaria zaindu eta abar.
Eskualdeko bakarra zara?
Guztira 12 laguneko talde bat joango gara, Lur gure gida kontuan hartuta. Gero Nepalen ia 30 pertsonako talde bat sortuko dugu gida, sherpa eta laguntza emateko egongo den jende guztiagaz.
Usansoloko bakarra izango naiz, Trapagatik beste bi lagun (Borja eta Gorka), Janire gernikarra, Ermuko aspaldiko laguna den Iñaki eta Bediatik nire lehengusua den Ibai etorriko dira. Gainera, taldea osatzeko, irailaren 9ko asteburuan ezagutu berri ditugun bost gipuzkoar etorriko dira. Itzelezko taldea osatzen dugu!
Fisikoki prestakuntza berezirik egin behar izan duzue?
Ez dugu ezer berezirik egin baina azkenaldian kirola ia egunero egiten ibili gara, batez ere mendia. Pasa den maiatzean Lanzaroteko Ironmana egin nuen eta ordutik, egia esan, nahiko geldi egon naiz…Oso gogorra izan zen Ironamana eta kirola egiteko gogoa ere galdu nuen. Orain Nepalerako hilabete baino falta ez den honetan, berriro ere oso gogotsu nago eta erronka berri honekin aspaldi eduki ez dudan motibazioa lortu dut.
Mendi honetan zati teknikoak ere izango ditugu baina mendian ibiltzera ohituta egonez gero, ez dago arazorik. Lehen esan dudan moduan, altueraren kontua izango da garrantzitsuena, eta gure inguruan hori lantzea ez da batere erraza, ez dagoelako hainbesteko altuera duen mendirik.
Bidaiaren antolaketa zelan egin duzue? Laguntzarik eskatu behar izan duzue?
Bai, pasa den urtean egin genuen bezala, gure laguna den Lur Uribarren mendi gidarekin kontaktuan jarri ginen eta beragaz antolatu dugu bidaia guztia. Berak baditu Nepaleko kontaktuak eta hango kontu guztiak berak antolatzen ditu.
Aurten pauso bat gehiago eman dugu eta bidaia honetarako proiektu txiki batean sartuta gaude: guk egindako 100 liburu inguru eramango ditugu Nepaleko eskoletan banatzeko. Bidaia honetatik bueltan publikoki gure bidaia kontatzea eta gure proiektua zein izan den kontatzea pentsatu dugu. Liburu honen ale batzuk ere salmentan ipiniko ditugu eta uste dugu oso interesgarria izango dela, Nepaleko eta Euskal Herriko kontuak komunean azaltzen direlako.
Proiektu txiki batean sartuta zaudetela diozu.
Bai, hala da. 'Nire benetako izena ez da Island Peak' du izena proiektuak. Niretzat Nepalera bigarrengo joanaldia izango den honetan, nire bidaikideekin batera, modu xumean bada ere, gehienetan alpinismoaren gora-beheren ezkutupean gelditzen diren bi munduak, Himalayakoa eta Euskal Herrikoa, kontatzeko eta konektatzeko aukera aprobetxatu nahiko nuke.
Testuinguru honetan bi munduen elementu, ezaugarri edo berezitasunen arteko ume eta gazteei zuzendutako marrazki bidezko "elkarrizketak" erakutsiko dituen liburua proposatzen dugu. Guk hango errealitatearen berri eta beraiek gurearen berri izan dezaten, eta bertatik tiraka, hurrengo belaunaldiek ere, kulturen arteko bestelako harremanak sortu ditzaten.
Hau da, bi errealitateak ezagutaraztea da proiektuaren helburua.
Hori da. Bi urruneko errealitate hurbiltzeko ahalegina egin nahi dugu. Himalaya Elurraren Herria da, eta Euskal Herria Euskararen Herria. Bi munduen arteko elkarrizketa liburu bakar batean.
Bi norabideko helburuak ditu proiektuak. Alde batetik, euskal unibertsoa ezagutzera ematea Himalayako herri eta herrixketan, eta bestetik, Himalayaren inguruko mendebaldeko ilusioa desmitifikatzea. Guretzat, mendizaleen egitandietatik haratago, Nepal, orokorrean, eta Himalayako herriak bereziki, errealitate guztiz arrotzak dira.
Liburuaren edukia zelan landuko duzuen badakizue?
Bai. Himalayako eta Euskal Herriko errealitate kulturalak, geografikoak eta sozialak kontrajarritako diptiko eran jarri nahi ditugu. Marrazkiaren bidez irudikatzen duen liburua izango da, Euskal Herriko hainbat ilustratzailek eta artista grafikok egina. Era berean, Suku Mayaren hitzaurrea izango du liburuak.
Nor da Suku Maya?
Gaur egun Euskal Herrian bizi den gazte nepaldarra da. Gaixotasun batek ekarri zuen hona, zehazki, Gipuzkoara. Bere bizipen-istorioak hanka bat Himalayan eta bestea Euskal Herrian du. Bere izatea, bi unibertsoak barruan dituen gaztea izanda, hango eta hemengo umeekin elkarrizketa zabaltzen duen pertsona, aukera ederra deritzogu. Gainera, bere mendian gora egiteko programatu dugun ibilbidean bere haurtzaroko eskolatik pasatzera eramango gaitu.
Nepalen egingo duzuen ibilbideaz ari zarela, egunez egun zer egingo duzue?
Lehenengo egunetan pasa den urteko treking bera egingo dugu, baina gero bidegurutze batean beste norabide bat hartuko dugu eta Gokyorako bidea hartuko dugu ibilbide zirkular bat egiteko. Printzipioz, eta dena ondo bidean, hamaikagarren egunean tontorra zapalduko dugu.
Duela bi urte Everesteko oinarrizko kanpalekura igoera egin zenuten.
Aurreko bidaiatik bueltatu ginenean argi geneukan hurrengo bidaian tontorra egin behar genuela. Everesteko oinarrizko kanpalekua leku mitikoa da eta bertan egotea itzela izan zen, baina mendi baten gailurrera heltzeak mendi hori konkistatua izan dela esan gura du eta guk horrelako zerbait behar dugu.
Gainera, Himalayan alpinismoa egiteko aukera izango dugu. Tontorrera heldu baino lehen zati teknikoak izango ditugu, eskailera bat, yumar egin beharko dugu…Horrelako kontuekin berba egin eta urduritzen hasten naiz! (kar, kar, kar)
Island Peak eskalatu ondoren, baduzu buruan beste erronkarik?
Momentuz ez. Etxekoak ere zaindu behar dira! (Kar, kar, kar) Ainara nire neska-lagunarekin horrelako helburu handi batean murgiltzea ere gustatuko litzaidake. Agian berriro ere Nepalera bueltatuko gara, batek daki!
Aukeren Azoka antolatu dute irailaren 28tik 30era bitartean Galdakaon. Kurtzeko plazan dagoen karpan jarriko dituzte herriko dendek euren standak. Azoka zabalik egongo da egunero 10:30etik 20:30era bitartean.
Era berean, egunero zuzeneko musika entzuteko aukera izango dute azokara bertaratuko direnek, eta 20:00etan, egunero ere, bi opari txartel eta ostalaritzarako beste bi txartel zozketatuko dituzte.
Irailaren 29an, ostiralez, 17:00etatik 20:00etara aurpegi margoketa egomgo da, eta puxikak banatuko dituzte haurren artean.
☉ Galdakao
Libe Goitiaren eta Xabier Mendigurenen liburuak aztertuko ditu Galdakaoko Leidu Irakurketa Taldeak urrian
Galdakaoko Leidu Irakurketa Taldeak ikasturte berriari ekin dio eta urriko hitzorduaren berri eman du. Bi liburu aztertuko dituzte: Libe Goitia Artetxe galdakoztarraren 'Fast Fatum' eta Xabier Mendiguren Elizegi beasaindarraren 'Oso latza izan da'.
Hitzordua urriaren 23an, astelehenez, izango da 18:30ean Peña Santa Cruz txokoan.
Galdakaoko jaiak pasa den igandean bukatu arren, atzo berriro bildu ziren kuadrillak Kurtzeko plazan jaietako kamisetan soinean. Bazkaria izan zuten eta 200 lagun batu ziren.
Zaratamoko Berdintasun Batzordeak urte amaierara arteko ekintzak iragarri ditu Arkotxa eta Elexalden
Programa | Basauriko jaiak 2023
"Familia gehiagoren parte-hartzea" nabarmendu dute Arrigorriagako Lamiaenaren lehen urteurrenean
Argazkiak | Barreak eta algarak, San Migeleko jaietako Playback lehiaketan
Argazkiak | Galdakaoko jaien osteko kuadrillen bazkariak 200 lagun bildu ditu
