Alacanteko espetxerako joan etorrietan, Goio Ramos eta Irkus Badilloren arteko elkarrizketetan banda bat sortzeko ideia jaio zen duela urte batzuk “erdi seriotan, erdi brometan”. Proposamen horren fruitu sortu zuten Ez Dok Bape rock taldea Josu Garaita, eta Gorka Chamorro kideekin batera. Lagunak eta ezagunak, musikariak eta bereziki musikazaleak dira Hego Uribe eta Aiaraldeko lagunak eta zuzeneko musika maite dute laurok.

Esan eta egin: frontwomanen arteko aldaketa batzuk egin ostean, Josu Garaitak mikrofonoa hartu, Irkus Badillok baxua eskegi, Goio Ramosek gitarrari heldu eta Gorka Chamorro bonboaren atzeko aldean eseri zen, euskarazko letra propioak dituen bandari bizitza emanez. Lehen kontzertua joan den apirilaren 13an eskaini zuten Ugaoko Dorretxea Herriko Tabernan, Kinkila taldearekin batera. Egun batzuk igarota esperientzia ederra izan zela aitortu diote GEURIAri taldekideek, eta bandaren inguruko elkarrizketatxoa egin ostean protagonistekin argazki saioa egiteko aukera izan zuen komunikabideak Ap-68 autopistako zubiaren azpian, ibaiaren parean. Hona hemen, elkarrizketaren eta argazki saioaren emaitzak.

Eszenatokietan zaudete Ugaoko Dorretxea Herriko Tabernan egindako lehen kontzertua eta gero. Nolako hasiera izan zen zuentzat Ugaokoa?
Ederra! Gu oso gustura ibili ginen eta, esan digutenez, Dorretxea bete zuen jendea ere bai. Ezin gehiago eskatu lehen kontzertua izanik. Gainera, esaten den bezala, etxean jokatzen genuen eta horrek, alde batetik, lasaitasuna ematen dizu, baina, aldi berean, exijentzia maila igotzen dizu nolabait, eta, apaltasun osoz, uste dugu maila eman genuela. Laburbilduz, errepikatzeko modukoa.

Zer dela eta erabaki zenuten elkartu eta musika banda bat sortzea?
Gure kanta berri batek dioenez, “rockaren harrak ez du utzi habia”. Musikariak gara, baina batez ere, musikazaleak, zuzeneko kontzertuetara joaten gara askotan, beraz, talde bat osatu eta guk ere oholtza gainean jotzea bide naturala izan da. Agian taldearen sorrera ez da horren ‘naturala’ izan. Ideia Alacanteko espetxerako bisitetan sortu zen Irkus eta Goioren artean, erdi seriotan erdi brometan. Aurrerago, garai hartan Dorretxean tabernari zebilen Itzik bere burua eskaini zuen kantari moduan eta Gorka ekarri zuen taldera. Itzik utzi zuenean, bolada batean Ane egon zen kantari. Eta hark utzi zuenean, Josu sartu zen taldera, daukan eskarmentu eta estiloaz taldearen kantak beste dimentsio batera eramanez.

Josu Garaita, Gorka Chamorro, Irkus Badillo eta Goio Ramos. Eskarmentudun musikariak zarete. Nondik ezagutzen duzue elkar eta nolako perfilak ditu Ez Dok Bapeko kide bakoitzak?
Gorka, Irkus eta Goio aspaldiko lagunak gara. Eta Josu, orain hilabete batzuk taldera batu den arren, aspaldiko lagun bilakatu da berehala. Eskarmentuari dagokionez, Josuk eta Gorkak dute handiena. Goio, adibidez, Euskal Rock Erradikalaren garaian -bai, bai, adina badu!- ibili zen talde batzuetan baxu-jotzaile (Ilotzak, Zirika, P.ko Putreak), baina denak ibilbide laburrekoak izan ziren. Irkusentzat, baxua aspalditik eskegita badu ere, Dorretxeakoa izan zen lehen zuzenekoa. Josu, berriz, Danbako kantaria izan zen, taldearen hiru diskoetan parte hartu zuen, 1994an banatu arte. Ondotik, hainbat kolaborazio egin ditu, bai zuzenekoetan, bai diskoetan, baina ez da ordutik talde batean ibili. Gorka, ordea, orain gutxi arte ibili da aktibo oholtza gainean. Sirokan bateria-jotzaile eta Zein Da Zeinen kantari aritu da, eta talde biekin hainbat disko grabatu ditu. Diskorik grabatu ez, baina Euskal Herri osoa zeharkatu zuen Feos Pero Majos taldearekin. Bestalde, Negu Gorriaken tributu taldea sortu zuen hainbat lagunekin; Neguri Gorriak. Maria Riveroren proiektuetan ere ibili da bateria- edo perkusio-jotzaile moduan. Eta hemen utziko dugu, bestela elkarrizketa osoa emango dugu bere curriculuma azaltzen (barreak).

Punk-rock  “ez oso ortodoxoa” egiten duzue “reggae kutsu bategaz”, hala definitu zenuten.
Egia esan, batzuetan etiketak jartzea gaitza da, batez ere estilo jakin bat modu ‘ortodoxoan’ jarraitzen ez baduzu. Gure kasuan, hainbat estilo jorratzen ditugu, baina, gure ustez, koherentziaz, batez ere sonoritate eta jarrera aldetik. Zuk aipatu duzun etiketa hori bururatu zitzaigun, azken finean, punk-etik edaten dugulako, bai musikalki bai ideologia aldetik, baina ikuspegi zabalagoa daukagu. Kantu batzuetan, adibidez, perkusio elektronikoa erabiltzen dugu, eta beste batean marakak. Batzuk punkarragoak dira, eta beste batzuk rockeroagoak. Kanturen batekin inkluso dantza egin daiteke!

Ibilera ezberdinetako musikariak zarete. Nolako erreferentziak dituzue?
Bakoitzak bere erreferenteak ditu, jakina, baina baditugu komun batzuk: taldeko hiru kiderentzat, behintzat, erreferente nagusia The Clash da. Eta horrekin batera, taldekide guztiek, neurri handiago edo txikiago batean, Hertzainak, Negu Gorriak, Errobi, Mikel Laboa, Specials, M-ak, Fugazi, Social Distortion, Neil Young, La MODA… maite ditugu. Eta gaur egungo hainbat talde ere sartu beharko genituzke zerrenda horretan. Bestela esanda, bihotza hunkitu eta gorputza astintzen jarri gaituzten talde asko daude.

Euskaraz idatzi eta euskaraz abestu. Nondik datoz zuen letrak? Nor arduratzen da konposizioak egiteaz eta zer kontatzen dute bertan?
Letra guztiak Goiok idazten ditu, hiru abestitakoak izan ezik, horietan hiru euskal poetaren letrak erabili baititugu. Esan dezakegu letrak politikoak direla, azken finean, bizitza bera eta bertan hartzen ditugun erabaki guztiak politikoak direlako. Hori bai, kasu batzuetan mezua argi dago, ez dago bigarren irakurketarik, Amets hautsiak edo Maskara erantzita abestietan bezala, baina, orokorrean, asmoa da irakurketa irekiagoko letrak sortzea, abiapuntu bat eman eta hortik entzule bakoitzak bere esperientziatik letra bere egin dezala. Udaberriko goiz baten-en, adibidez, bizitza berri bat ospatzen da eta, horren aurrean,  lagun batzuek irakurketa ezberdinak egin dituzte: kartzelatik irtetea, harreman berri bati ekitea, egoera zail eta latz bat atzean uztea… oso pozgarria da horrelakoak gertatzen direnean.

Bertsiorik baduzue zuen setlist-ean?
Bai, Neil Youngen Rockin’ in the free world eta, nola ez, The Clashen Guns of Brixton. Hori bai, leloak ingelesez utzi ditugun arren, kantak euskaratuta daude. Ziurrenik joango gara aldatzen, baina beti bertsio bat edo beste joko dugu; aurreko batean galdetu diguzun bezala, gure erreferenteak omentzeko modu bat da.

Etorkizunari begira, zein dira zuen hurrengo hitzorduak?
Adin bat dugu, familia, batzuek adin txikiko seme-alabak… Gure asmoa ez da amaigabeko bira bat hastea, baina bai, onartu behar dugu, zuzenean jotzen jarraitzea. Momentuz, Km0ko kontzertuekin jarraituko dugu, hau da, gure inguru hurbilenean, lagunen aurrean. Arrankuko Gizarte Etxean jotzeko asmoa dugu, Laudioko Faktorian eta Zaloako (Orozko) jaietan. Irailean, Ugaoko jaietako txosnagunean, eta hortik aurrera, Iurretan, Bilbon, Balmasedan, Gasteizen, Arrasaten…  harremanetan gabiltza, baina datak oraindik lotu barik ditugu.

Eta kontzertuez gainera, estudiora inoiz sartzeko asmorik baduzue?
Beñat Ramosekin grabatzeko asmoa dugu, baina oraindik ez dugu data zehaztu, denon agendak bateratzea ez baita erraza. Baina, zaudete lasai, grabatzen dugunean zuek izango duzue horren primizia, Aiaraldeako lagunekin batera!